ห่วงหน้าพะวงหลัง, ห่วงหน้าห่วงหลัง หมายถึง ก. พะว้าพะวัง.
ก. พะว้าพะวัง.
น. ช่วง, ระยะ, ตอน.
น. ทะเลหรือแม่นํ้าตอนที่กว้างใหญ่.
น. ภาชนะอย่างหนึ่งสําหรับนึ่งของ ทำด้วยดินเผา ไม้ไผ่สาน เป็นต้น.
ก. ฟาด, ตีแรง ๆ, โบย.
ก. เวียนกลับ เช่น ลมหวน.
ว. สั้น ๆ, ไม่มีหางเสียง, เช่น พูดห้วน ๆ, มีลักษณะที่จบลงอย่างรวบรัดเช่น บทความเรื่องนี้จบลงอย่างห้วน ๆ.